Sensiz saadet - Ευτυχία χωρίς εσένα


Sensiz saadet neymiş
Tatmadım bilememki
Alnımın yazısıymış
Ne yapsam silemem ki
Sensiz saadet neymiş
Tatmadım bilemem ki
Alnımın yazısıymış
Ne yapsam silemem ki
Seni uzaktan sevmek
Aşkların en güzeli
Alıştım hasretine
Gel desen gelemem ki
Seni uzaktan sevmek
Aşkların en güzeli
Alıştım hasretine

Gel desen gelemem ki








What is happiness without you
I've never felt it so I don't know
It was my fate
Whatever I do, I can't change it (the fate)
What is happiness without you
I've never felt it so I don't know
It was my fate
Whatever I do, I can't change it (the fate)
To love you from far away
is the best of all (types of) loves
I have become used to your longing
If you say come I couldn't
To love you from far away
is the best of all (types of) loves
I have become used to your longing
If you say come I couldn't

I'll Take Care Of You





"I know you've been hurt by someone else 
I can tell by the way you carry yourself 
But if you let me here's what I'll do 
I'll take care of you 

I I've loved and lost the same as you 
so you see I know just what you've been through 
But if you'll let me here's what I'll do 
I just got to take care of you 

You won't ever have to worry 
you won't ever have to cry 
For I'll be there beside you 
to dry your weepin' eyes 

So darling tell me that you'll be true 
For there is no doubt in my mind 
I know what I want to do 
And just as sure as one and one is two 

you know I'll take care of you..." 



Junior Wells & Buddy Guy    ''I'll take care of you '' 

Wind Cries The Blues




I hoped I'd never ever have to know
What it's like to let you go
And I can't turn back but it's hard to forget
Getting over you is the hardest thing
I haven't done yet

Why does the wind cry the blues
Every time I think of you
How do I face another day
How will I find a way

When the wind cries the blues for you
I knew it wouldn't be easy
Yeah, it's a struggle alright
I didn't think my heart would put up such a fight
You know I can't turn back and I've got my regrets
But this getting over you is the hardest thing
I haven't done yet Why does the wind cry the blues

Why does the wind cry the blues
Every time I think of you
How do I face another day
How will I find a way
When the wind cries the blues for you..




Wind Cries The Blues ~ TERESA JAMES

Me, My Gitar and the Blues





I ain't gonna worry about tomorrow,
gonna let every day stand on its own.
Ain't gonna worry about tomorrow,
gonna let every day stand on its own.
You know tomorrow still be here,
and we all could be dead and gone.


I ain't gonna worry about you, baby,
I ain't gonna worry no more.
I ain't gonna worry about you, baby,
Lord, I ain't gonna worry no more.


It seems like you don't want me, woman,
and I know I got to pay my dues.
It's just me, my gitar and the blues.
It's just me, my gitar and the blues.
Ain't gonna worry no more.
Ain't gonna worry, baby.
Lord, I ain't gonna worry no more.


It's just me, my gitar and the blues.
Walking away from you baby.
It's just me, my gitar and the blues.
I got to go, I'm leaving.


Jimmy Dawkins - Me, My Gitar and the Blues

I wonder





Am I long way from your heart,
I wonder,
Is this where love is, heartache starts,
I wonder,

I wonder if you ever think about me,
And how good our old loving used to be,
Sometimes,
Sometimes I wonder

When you left with one last curious look,
I wonder,
I tried to call you,
You changed the number on me,
I really wonder

You tell me things to get me where you want me to be,
How come I feel your getting the best of me,
Sometimes,
I wonder

I hear a car coming round the corner,
I hear footsteps on my front porch,
I see a shadow from the light above,
I hear a voice,
Oh it's not yours

Why does this happen,
What's going on,
I wonder,
Could this be a dream,
Or has Bob gone crazy,
I wonder,

How come I feel your taking advantage of me,
Why can't I get you out of me,
Sometimes,
Sometimes I wonder

They say that time will heal my broken heart,
I wonder,
Could it be that I'm blind,
All alone in the dark,
I wonder

I can't help feeling this way,
If I could leave, I'd surely leave today,
Sometimes,
I wonder

It seems to me you still wanna be around
But when I see you, all hell starts breaking down,
Sometimes,
I wonder

mm hmm
I really wonder.


Robert Gray ''I wonder''  

The truth never lies







Only the day, only the dream 
I've come to my senses 
I see wehre 
I have been

Somebody's taken the tears from my eyes 

There's no mistaken 
Truth never lies
 Faiting the way 
I'm bying my time 
I've been fooling myself 

Is the end of the light 
My mistaken 
But I realize It's time to weaken 
The truth never lies 

 Come to the end 
I've said my goodbye 
Too led to be tend 
Was no compromise 
Somebody's taken the tears from my eyes 
There's no mistaken 
The truth never lies 
The truth never lies


-------



Truth Never Lies από τους  Blindside Blues Band

Τhat was yesterday



It's finally over

But I can't even cry
So, don't you give me no sweet talk
You done told your last lie

I was your puppet
Just a dancin', dancin' on a string
But when the sun went down last night,
Lord, it changed everything

Today I feel different
'Cause now I can see
That you care more 'bout yourself
Than mistreatin' me

It took me a long time
To figure you out
But misery and pain
Ain't what loves all about

I was your woman
But ya threw it away
I used to be your very own
Custom made, love slave, do anything for you, little fool
But that was yesterday
That was yesterday

And so it goes
Another lesson gets learned
And in the big book of experience
Another page gets turned

Now you say you need me
Well, honey, you got some nerve
I hope some sweet tomorrow
We'll get what we deserve

I was your woman
But ya threw it away
I used to be your very own
Custom made, love slave, do anything for you, little fool
But that was yesterday
That was yesterday

I'm packing up and movin' on
Your real good thing is good and gone


[ Τhat was yesterday  από την   Wynonna Judd  ]

Τι σου 'κανα και πίνεις..

Τι σου 'κανα και πίνεις, τσιγάρο στο τσιγάρο
κι είν' τα πικρά σου μάτια στο πάτωμα καρφιά

Πες μου για δε μ' αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
απ' τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά
Πες μου για δε μ' αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
απ' τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά 

Οι πόνοι που σε σφάζουν, πόνοι διπλοί για μένα
σταλάζουν στην καρδιά μου τα δάκρυα που κλαις




Να 'ξερες πως σπαράζουν τα μέσα μου για σένα
που στέκεσαι μακρυά μου και λόγο δε μου λες
Να 'ξερες πως σπαράζουν τα μέσα μου για σένα
που στέκεσαι μακρυά μου και λόγο δε μου λες

Αμίλητό μου στόμα, φεγγάρι μου σβησμένο
ανάθεμα την ώρα και τη βαριά στιγμή
Όλα για σε τα δίνω, τα δίνω και πεθαίνω
για να μη σε αγγίξουν ξανά οι στεναγμοί.
















Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Μουσική: Μίμης Πλέσσας.
Πρώτη εκτέλεση: Πόλυ Πάνου,1968.

Born to touch your feelings ..




I was born from the sound of the strings
For someone to give everything
To be a song just for your feeling


Close your eyes and I'll try to get in
To waken your heart like the sping
'cause I was born to touch your feelings

Steal the time, take a song and be glad
Be free as the birds, don't be sad
Your time will come, I'll make you feel it
You're still young like the sun after rain
Follow the light it's not in vain
And you will see I'll touch your feelings


You've got your songs
They are everyday for awhile
Just the only way to feel all right
You've got your songs
They are everyday for awhile
Just the only way to feel all right


You were born just to lose or to win
To be someone's chime in the wind
To live between your mind and feelings
Find your way, check it out
Learn each day
Follow the light, it's not in vain
And you will see I'll touch your feelings


You've got your songs
They are everyday for awhile
Just the only way to feel all right
You've got your songs
They are everyday for awhile
Just the only way to feel all right


I was born from the sound of the strings
For someone to give everything
To be a song just for your feeling
I was born from the sound of the strings
For someone to give everything
To be a song just for your feeling




In Trance..



 I wake up in the morning
And the sun begins to shine
The day did sneak up on the night
I see your face and I see myself
And I get a little taste of life
I try to stand it for a while

But I'm in a trance
Hey baby tell me can't you hear me calling
I'm in a trance
I take too much in the Saturday night
Hey, hey
Hey baby tell me can't you hear me calling
I'm in a trance
I wanna try to stop this life

I feel so sad I'm feeling down
On the radio the music plays
I'm in love with her and I feel fine
I close my eyes
I think today is getting better with a sip of wine
And I can stand it for a while

When I'm in a trance
Hey baby tell me can't you hear me calling
I'm in a trance
I take too much in the Saturday night
Hey, hey
Hey baby tell me can't you hear me calling
I'm in a trance
I wanna try to stop this life


I'm in a trance
Hey baby tell me can't you hear me caling
I'm in a trance
I take too much in the Saturday night
Hey, hey
Hey baby tell me can't you hear me calling
I'm in a trance
I wanna try to stop this life


Scorpions - In trance .. 


Try me - James Brown



 Try me Try me
Darlin tell me
I need you
Try me Try me
And your love will always be true
Oh I need you (I need you)
Hold me Hold me
I want you right here by my side
Hold me Hold me
And your love we won't hide
Oh I need you (I need you)
Oh i need you (I need you)
Oh oh walk with me (walk with me)
Talk with me (talk with me)
I want you to stop my heart from crying
Walk with me (walk with me)
Talk with me (talk with me)
And your love stops my heart from dying
Oh I need you (I need you hoo hoo)









Ο Τζέιμς Μπράουν, γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1933 στο Μπάρνγουελ της Καλιφόρνια και μεγάλωσε στη γειτονική Αγκούστα της Τζόρτζια. 
Κατά την παιδική του ηλικία και μεσούσης της οικονομικής κρίσης του μεσοπολέμου, βοηθούσε την οικογένεια του να αντεπεξέλθει μαζεύοντας βαμβάκι και γυαλίζοντας παπούτσια. Σε ηλικία 16 ετών καταδικάστηκε για ένοπλη ληστεία και παρέμεινε για τρία χρόνια σε κέντρο αναμόρφωσης ανηλίκων στην Τόκοα των ΗΠΑ. Αφέθηκε ελεύθερος με την παρέμβαση της οικογένειας του και τον μετέπειτα συνεργάτη του Μπόμπι Μπέρντ. Μετά την αποφυλάκιση του, έκανε διάφορες δουλειές και ασχολήθηκε για μικρό διάστημα με το μποξ και το μπέιζμπολ χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Ένα τραυματισμός στο γόνατο σήμανε το οριστικό τέλος της ενασχόλησης του με τα σπορ και στράφηκε στη μουσική.








Από το αναμορφωτήριο στη δισκογραφία


Το 1955 μπήκε στο συγκρότημα του Μπόμπι Μπέρντ τους «The Avons» που μετονομάστηκε σε «The Famous Flames». Η πρώτη τους επιτυχία ήταν το σινγκλ «Please, Please, Please» (1956) έφτασε στο #5 των R&B τσαρτς. 






Ωστόσο, οι επόμενες κυκλοφορίες πέρασαν μάλλον απαρατήρητες. Μετά από 9 ανεπιτυχείς κυκλοφορίες, ο Μπράουν απέσπασε σταδιακά τον έλεγχο του συγκροτήματος από τον Μπερντ συμμετέχοντας όλο και πιο ενεργά στη διαμόρφωση του μουσικού τους στιλ, στα φωνητικά και στη συγγραφή των στίχων και της μουσικής. Το συγκρότημα άρχισε να αναφέρεται σαν σόλο σχήμα του Τζέιμς Μπράουν και οι «The Famous Flames» σαν «backup». 
Όλες οι συνθέσεις του Μπράουν ήταν χαρακτηριστικά γκόσπελ και R&B με επιρροές από μουσικούς όπως ο Λιτλ Ρίτσαρντ και ο Ρέι Τσάρλς. Είχαν μια ιδιαίτερη ρυθμική προσέγγιση και ένα επιθετικό στιλ στα φωνητικά κάτι που αργότερα θα γινόταν γνωστό ως «Funk». The James Brown sound 

Ο Λιτλ Ρίτσαρντ συνέχιζε να έχει επιρροή στη μουσική και στην καριέρα του Μπράουν ακόμη και όταν τα παράτησε για να γίνει ιεροκήρυκας. Ο Μπραουν συνέχισε να εμφανίζεται ζωντανά με το συγκρότημα του Ρίτσαρντ, καλύπτοντας τις ημερομηνίες που άφησε κενές και μέλη της μπάντας του έγιναν οι «Fabulous Flames». Ένα χρόνο αργότερα το συγκρότημα κυκλοφόρησε το σινγκλ «Try Me,» που έγινε η πρώτη #1 επιτυχία του Μπράουν. Η ενορχήστρωση και υλοποίηση των συνθέσεων, άρχισε να ενσωματώνει στοιχεία αυτοσχεδιασμού, έντονους και ιδιαίτερους ρυθμούς. 






Στην επιτυχία του 1961 «Night Train» μπορεί να δει κάποιος για πρώτη φορά τον περίφημο πλέον «The James Brown sound». Η κατάκτηση της κορυφής Αν και τα πρώτα του σινγκλ ήταν επιτυχίες μόνο στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, η επιτυχία σε εθνικό επίπεδο ήρθε το 1962 όταν κυκλοφόρησε η ηχογράφηση της ζωντανής του εμφάνισης στο «Apollo Theater». Η εμφάνιση χρηματοδοτήθηκε από τον ίδιο τον Μπράουν και το άλμπουμ «Live at the Apollo» κυκλοφόρησε χωρίς τη συγκατάθεση της εταιρείας του «King Records». Την επιτυχία αυτή ακολούθησε η κυκλοφορία διάφορων σινγκλ και ο Μπράουν, παραβιάζοντας για ακόμη μια φορά τους όρους του συμβολαίου του, κυκλοφόρησε το «Out of Sight» για τη «Smash Records». Η επακόλουθη δικαστική διαμάχη είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση της κυκλοφορίας των φωνητικών του για πάνω από έναν χρόνο. Τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ήταν η πιο εμπορικά επιτυχημένη περίοδος στην καριέρα του. Δυο από τα «σήμα κατατεθέν» τραγούδια του, το «Papa’s Got a Brand New Bag» and «I Got You (I Feel Good), βρέθηκαν στα 10 καλύτερα της ποπ σκηνής και στο #1 των R&B τσαρτς.







Ο Μπράουν συνέχισε να αναπτύσσει το ιδιαίτερο μουσικό του ιδίωμα και το 1967 κυκλοφόρησε το «Cold Sweat» που χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς ως η πρώτη πραγματικά funk ηχογράφηση. Στα τέλη της δεκαετίας του 60 και με την προσθήκη μουσικών από το χώρο της τζαζ, όπως ο τρομπετίστας Λιούις Χάμλιν, ο σαξοφωνίστας Άλφρεντ «Pee Wee» Έλις και ο κιθαρίστας Τζίμι Νόλεν άρχισε να αναμειγνύει το R&B με την τζαζ. Ηχογραφώντας τα «I Got the Feelin'», «Licking Stick-Licking Stick» και «Funky Drummer» η μουσική του έλαβε μια ακραία ρυθμική διάσταση που μόνο σε ίχνη επέτρεπε στοιχεία μελωδίας. Τα φωνητικά του, κάτι σαν τραγούδι, κάτι σαν ομιλία είναι τα πρώτα βήματα στη δημιουργία και εξέλιξη της χιπ – χοπ μουσικής. Τα πνευστά, οι κιθάρες, τα μπάσα και τα κρουστά ανακατεύτηκαν όλα μαζί σε τζαζ επαναλήψεις με την παρεμβολή τουλάχιστον μιας διακοπής. Ολοένα και περισσότερο, οι στίχοι του άρχισαν να περιέχουν κοινωνικά και πολιτικά σχόλια κυρίως σε ότι αφορούσε τη θέση των αφροαμερικανών στην κοινωνία. Η επίτομη της κριτικής είναι τραγούδια όπως «Say It Loud – I’m Black and I’m Proud», «I Don’t Want Nobody to Give Me Nothing (Open Up the Door I’ll Get It Myself)». Αυτό συνοδεύτηκε και με μια αλλαγή στο ακροατήριο του αφού πλέον οι λευκοί αμερικάνοι δεν μπορούσαν να ταυτιστούν με τους στίχους του. Στη δεκαετία του 1970 τα περισσότερα μέλη της αρχικής μπάντας είχαν αποχωρήσει. Μαζί με τον Μπόμπι Μπέρντ άρχισε να προσλαμβάνει μουσικούς που αργότερα θα γίνονταν γνωστοί ως οι μεγάλοι του funk. Μεταξύ αυτών και ο μπασίστας Μπούτσι Κόλινς, ο κιθαρίστας Φέλπς «Catfish» Κόλινς και ο τρομπετίστας και διευθυντής ορχήστρας Φρεντ Γουέσλι. 





Το νέο σχήμα πήρε το όνομα «The JB’s» από τα αρχικά του Μπράουν και κυκλοφόρησε το μνημειώδες «(Get Up I Feel Like Being a) Sex Machine». Η καταξίωση Εξαγοράζοντας ραδιοσταθμούς σε ολόκληρη την Αμερική μαζί και τον «Augusta’s WRDW», όπου μικρός γυάλιζε παπούτσια, δημιούργησε σταδιακά μια μουσική αυτοκρατορία. Το 1973 ήρθε η καθολική αναγνώριση από τη μουσική κοινότητα. Διάφοροι επιφανείς μουσικοί της τζαζ άρχισαν να συγκαταλέγουν τον Μπράουν στις κυρίαρχες επιδράσεις της μουσικής τους με προεξέχοντα τον Μάιλς Ντέιβις. Έχοντας ήδη αποκτήσει ένα κολοσσιαίο μουσικό στάτους της μουσικής, το 1974 εμφανίστηκε ζωντανά πριν το αγώνα μποξ «The Rumble in the Jungle» μεταξύ του Μοχάμετ Άλι και του Τζόρτζ Φόρμαν.






Η παρακμή

Οι κριτικοί υποστηρίζουν τα μέσα της δεκαετίας του 70 σηματοδοτούν την μουσική του παρακμή. Παρόλα αυτά οι επόμενες ηχογραφήσεις του για την Polydor, μεταξύ των οποίων και το «The Payback» , το «Papa Don’t Take No Mess», το «Stoned to the Bone», το «Funky President (People It’s Bad)» και το «Get Up Offa That Thing» συγκαταλέγονται ακόμα μεταξύ των κορυφαίων του. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας τα περισσότερα μέλη του σχήματος του άρχισαν να αποχωρούν για να δημιουργήσουν τα δικά τους συγκροτήματα. Το κίνημα της ντίσκο που ο ίδιος περίμενε, αν όχι δημιούργησε,, άρχισε σταδιακά να επισκιάζει τη δική του μουσική καριέρα. 


Στα μέσα της δεκαετίας του 80, βρέθηκε σποραδικά στο προσκήνιο με τηλεοπτικές εμφανίσεις στο «The Blues Brothers», στο «Rocky IV» και σε ένα επεισόδιο του «Miami Vice» το «Missing Hours». Συνεργάστηκε με τον ιδρυτή της χιπ – χοπ σκηνής, τον Άφρικα Μπαμπάτα, στο σινγκλ «Unity» και το συγκρότημα «Full Force» με το οποίο έκανε το «Static» που έφτασε στο #5 των R&B τσαρτς. 

Η σκοτεινή του πλευρά 

Παρά την επιστροφή του στο προσκήνιο, ο Μπράουν αντιμετώπισε διάφορες οικονομικές και δικαστικές περιπέτειες. Το 1988 συνελήφθη μετά από καταδίωξη σε αυτοκινητόδρομο της Αγκούστα και εξέτισε ποινή φυλάκισης δύο χρόνων. Αργότερα συνελήφθη και φυλακίστηκε για εκφοβισμό ανθρώπων με τη χρήση πυροβόλων όπλων, για κατάχρηση PCP, για κατοχή ναρκωτικών, άσκηση βίας κατά της συζύγου του και διάφορες άλλες παρανομίες. 

Το τέλος 

Παραμονή Χριστουγέννων 2006 εισήχθη στο νοσοκομείο «Emory Crawford Long» της Ατλάντα με συμπτώματα πνευμονίας. Εξέπνευσε μια μέρα αργότερα, στις 25 Δεκεμβρίου 2006 από ανακοπή καρδιάς


Πηγή 

Amara me - Να μ΄ αγαπάς..

Μια χήρα από το Abruzzo κλαίει για αυτόν που έχασε στη θάλασσα, κλαίει για την ίδια, κλαίει για το παιδί της, που θα το θερίσει η πείνα. Ουρλιάζει! Αρνείται το τετελεσμένο, το μη αναστρέψιμο. Δεν αποδέχεται το πώς διαμορφώνεται η ζωή της. Αρνείται το … αύριο. Ο τεράστιος μουσικός Νino Rota μαγεύεται από το θλιμμένο μοιρολόι της χήρας από το Abruzzo και συνθέτει το amara me (θα μ’ αγαπάς). 


Οι στίχοι είναι γραμμένοι από άγνωστο στιχουργό τον 17ο αιώνα σε μία τοπική διάλεκτο της νότιας Ιταλίας, κάτι ανάμεσα σε Ναπολιτάνικα και Γενοβέζικα, γι αυτό και είναι δύσκολη η μετάφραση του τραγουδιού, ακόμη και από Ιταλούς, στις μέρες μας.



 




Βαλτοτόπια και μαύρη θάλασσα εσύ είσαι πεθαμένος κι εγώ τι θ' απογίνω
σαν κουρέλια οι πλεξίδες μου πέφτουν στο πρόσωπό μου
τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια κι η μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να χαθώ.

Είμαι μια ψυχή χαμένη ο άνθρωπός μας μ' άφησε για πάντα
το σκυλί πια δεν γαβγίζει τα παραθύρια κλείσανε
τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια κι μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να χαθώ.

Είχα κάποτε ένα καλυβάκι τώρα είμαι μόνη κι έρημη
δίχως σπίτι και κρεβάτι δίχως ψωμί και συντροφιά
τα βαλτοτόπια, τα βαλτοτόπια και μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να χαθώ.



''...Ενας πελώριος ήχος.. "






«Πάντα ήταν στιβαρός και εύσωμος, κι όταν πια είχε πατήσει τα τριάντα, ήταν λες και το σώμα του έψαχνε ευκαιρία να διογκωθεί ακόμη περισσότερο. Καθώς περνούσε ο καιρός, το σώμα του και ο ήχος του σχεδόν εξομοιώθηκαν: μεγάλα, βαριά, στρογγυλά. Τον έβλεπες ζωντανά στη σκηνή και πρόσεχες πλέον το στρογγυλό στομάχι, τις σακούλες κάτω απ τα μάτια του, το στρογγυλό του πρόσωπο- δεν υπήρχαν πουθενά γωνίες. Όταν έπαιζε, τα μάτια του γυρνούσαν προς τα μέσα, ο λαιμός και τα μάγουλα φούσκωναν σα να επρόκειτο να γίνει μια τέλεια σφαίρα.



Πάντα του άρεσε να παίζει αργά, και τώρα οι κινήσεις του είχαν επιβραδυνθεί σε βαθμό που υπήρχε πλέον απόλυτη αρμονία ανάμεσα στο πώς ήθελε να κινηθεί το σώμα του και τι ήχο παρήγαγε. Έπαιζε τις μπαλάντες τόσο αργά, που άκουγες το χρόνο να τον πλακώνει με το βάρος του. 







Κατά κάποιον τρόπο, όσο πιο αργά έπαιζε, τόσο το καλύτερο.  Είχε ζήσει μια μεγάλη ζωή και υπήρχαν πολλά που χρειάζονταν να μπουν σε κάθε νότα. 





Κι από την άλλη, υπήρχε ένα κομμάτι του που δεν είχε μεγαλώσει ποτέ, είχε τα συναισθήματα ενός μικρού αγοριού και καμιά φορά απλά μυξόκλαιγε μέσα στο κόρνο έτσι που, ακόμη κι όταν έπαιζε κάτι απλό και όμορφο, μπορούσε να σου ξεριζώσει την καρδιά.   Είχε έναν πελώριο ήχο, κι όταν τον άκουγε κανείς να καλοπιάνει αυτόν τον ήχο και να τον μετατρέπει σε κάτι τόσο απαλό, ήταν σα να βλέπει τον κτηνοτρόφο να κρατάει το νεογέννητο ζώο όλο προσοχή στα χέρια του, ή σαν κάποιον χτίστη που προσφέρει λουλούδια στη γυναίκα που αγαπάει. 




Στο ‘’
Cottontail’’ έχει έναν ήχο σαν τη γροθιά του παλαιστή, αλλά παίζει την μπαλάντα λες κι είναι ένα πλάσμα τόσο εύθραυστο, τόσο ψυχρό κι ετοιμοθάνατο, που μόνο η ζέστη μιας ανάσας μπορεί να το επαναφέρει στη ζωή, τόσο αδύναμο, που ακόμη κι αυτή η ανάσα, μοιάζει ανεμοθύελλα»






Ο Ben Webster ( 27.03. 1909 - 20.09.1973)
μέσα απ΄το βλέμμα του
Geof Dyer στο εξαιρετικό   "Κι όμως... όμορφα 










I can't quit you baby - Willie Dixon





Well, I can't quit you baby
But I got to put you down a little while
Well, I can't quit you baby
But I got to put you down a little while
Well, you done made me mess up my happy home
Made me mistreat my only child
Ah, when you hear me moanin' and groanin'
Whoa, you know it hurts me way down inside
Whoa when you hear me moanin' and groanin'
You know it hurts way down inside 


Oh, when you hear me howlin'
Ooh, you know my love will never die, alright
Well, when you see me cryin'
Don't let my tears fall in vain
Well, when you see me cryin, darlin'
Please don't let my tears fall in vain
Lord, I don't know what to do
You know my heart is filled with pain
Alright, alright
Whoa, when you hear me howlin', baby
You know it hurts way down inside



-------

κι μία δυνατή λάιβ εκτέλεση από τη Sara Zaccarelli 



Dance me to the end of love - Η ιστορία πίσω από το ερωτικό τραγούδι των κρεματορίων του θανάτου και της φρίκης



 Είναι ένα τραγούδι που πολλοί απ’ όσους το άκουσαν το ερωτεύτηκαν ίσως περισσότερο κι απ’ τον άνθρωπο που του το αφιέρωσαν. Η μυσταγωγία της μελωδίας, η αισθαντικότητα των φωνών, η αναγλυφότητα των συναισθημάτων, ο κραδασμός των αισθήσεων, σε ταξιδεύουν τόσο μακριά απ’ τη λογική, τόσο βαθιά στο κέντρο του σύμπαντος της ανθρώπινης «ολότητας», αυτής της αίσθησης του αέναου, του ανέπαφου, του αμόλυντου, του αθάνατου, που σου υπόσχεται ο έρωτας, τόσο που σε κάνει να νιώθεις πως κανείς ποτέ δεν ανακάλυψε ούτε θα ανακαλύψει, δεν γεύτηκε ούτε θα γευτεί, δεν ρίγησε ούτε θα ριγήσει, δεν διαλύθηκε ούτε θα διαλυθεί για τον έρωτα όπως εσύ. Πως κανείς δεν ένιωσε αυτό το απόκοσμο χάδι, που άλλοτε μοιάζει ουρανός άλλοτε ανάσα της αβύσσου, άλλοτε φωτιά των αισθήσεων άλλοτε σκίρτημα θανάτου, τόσο έντονα όσο εσύ, τόσο έντονα όπως αυτό το τραγούδι σε κάνει να νιώθεις στο πετσί σου καθώς ξορκίζει το θάνατο, αφού κάθε έρωτας, κάθε οργασμός των αισθήσεων, είναι ένας μικρός θάνατος – και γι’ αυτό άλλωστε ο έρωτας αυτή η «ανδρόγυνος» οντότητα είναι η μόνη εν ζωή αθανασία, ο μόνος μάγος που μπορεί πάντα με το ίδιο, με αυτό το ένα και μοναδικό του ξόρκι, να νικάει το φθαρτό.

Και γι’ αυτό ο έρωτας κι ο θάνατος που ξεχειλίζουν από τούτο το απόκοσμης ομορφιάς τραγούδι σε συνεπαίρνουν αμέσως, ρίχνοντάς σε στην αγκαλιά αυτού του παντοτινού ταγκό, του ρυθμού που αναδύθηκε από τα μπορντέλα της Αργεντινής για να κατακτήσει, να αλώσει ολοκληρωτικά, το σώμα της Δύσης.

Όμως σε τούτο το τραγούδι του έρωτα, ο θάνατος είναι πολύ πιο παρών, πιο εφιαλτικά αδυσώπητος, απ’ ό,τι θα φανταζόταν ποτέ κανείς… Η ψυχρή του ανάσα είναι διάχυτη παντού. Η αλήθεια του παγώνει το καυτό φιλί των εραστών, αφυδατώνει την υγρασία των αισθήσεων, επισκιάζει τα χρώματα του πάθους παύει την πανδαισία των αγγιγμάτων.



Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένα τραγούδι γραμμένο για εραστές όπως νομίζουν όσοι ριγούν στο άκουσμά του…




Το τραγούδι αυτό είναι κυριολεκτικά, ένα ξόρκι θανάτου. Ένα αληθινό αντίδοτο αγωνίας στο δηλητήριο της κτηνωδίας από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ένα βάλσαμο ανάμνησης στο μαρτύριο της φρίκης που έζησαν εκατομμύρια άνθρωποι, όλοι εκείνοι που εξοντώθηκαν στακρεματόρια του ναζισμού.


Είναι ένα τραγούδι γεμάτο επιθανάτιες κραυγές ενός παράλογου μαρτυρίου, στοιχειωμένο από το κλάμα των παιδιών, από τη κραυγή των σημαδεμένων, από τον ψίθυρο των σκελετωμένων που δεν είχαν πια φωνή, από το ανατριχιαστικό σύρσιμο των νεκροζώντανων που περίμεναν μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, μέσα στην εξαθλίωση, την αγωνία, το μαρτύριο, το τέλος τους.

Είναι ποτισμένο από εκείνη τη φρικτή μυρωδιά της καμμένης σάρκας, από τον παραλογισμό του ναζισμού –του ναζισμού που αναβιώνει σήμερα, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι σαν φάρσα πια αλλά σαν θέατρο του παραλόγου.

Αυτό το τραγούδι είναι η φρίκη της απαίτησης να παίζουν μουσική, οι ίδιοι οι μελλοθάνατοι, στους διαδρόμους των στρατοπέδων, την ώρα που οι άλλοι περνούσαν μπροστά τους στην ουρά του Άουσβιτς, του Νταχάου, πηγαίνοντας από την ουρά της φρίκης, να θανατωθούν και να καούν στα κρεματόρια. Είναι όλα τα τελευταία βλέμματα που κοίταξαν τον κάθε Εβραίο μουσικό και το «φλεγόμενο βιολί» του, με την ιστορία ζωής, πόνου, που κουβαλούσε το καθένα απ’ αυτά, την ώρα που εκείνοι βάδιζαν προς το θάνατο, και την ίδια ώρα που ο συγκρατούμενός τους μουσικός υποχρεωνόταν από τους ναζί να παίζει κλασική μουσική στους διαδρόμους αυτής της γήινης κόλασης.










σκίτσο της Helga Weissovaσκίτσο της Helga Weissova


Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένας χορός ως το τέλος της αγάπης, αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης, που εφορμώντας από τη γενεσιουργό πηγή του πάθους για τη ζωή, μπορεί εντέλει να αγκαλιάζει σφιχτά συμπαρασύροντας ως το θάνατο ακόμα και την ίδια την αγάπη. Γι’ αυτό ενώ είναι ένα τραγούδι που γεννήθηκε από το θάνατο, μπορεί να αγκαλιάζει, να δονεί τον έρωτα και τη ζωή…

Γιατί, σύμφωνα με το δημιουργό του Leonard Cohen όπως διηγήθηκε κάποτε χαρακτηριστικά γι’ αυτό «Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική,την ώρα που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική λοιπόν το “χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί” εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εντέλει να γνωρίζει κανείς την απαρχή της γένεσής του, γιατί εάν και η ίδια η γλώσσα προέρχεται απ’ αυτή την γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια». 







Σήμερα, λοιπόν, με αφορμή τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» -το Πογκρόμ κατά των Εβραίων στις 9 Νοέμβρη του 1938 από τη ναζιστική Γερμανία…


…σήμερα «χόρεψέ με στην ομορφιά σου, με ένα φλεγόμενο βιολί», μία νότα, έναν ήχο, μια μελωδία, ένα όραμα που να κάψει επιτέλους τη φρίκη αυτού του κόσμου, να κάνει στάχτη την ασκήμια του, τον παραλογισμό του, το μάταιο και άσκοπο πόνο, το θρήνο για την ανθρωπιά που χάνει ξανά και ξανά στο λυκόφως της ντροπής της η ανθρωπότητα…


Dance me to the end of love…



Κατερίνα Δήμα
από εδώ 


-------




Dance me to your beauty with a burning violin

Dance me through the panic 'til I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Oh let me see your beauty when the witnesses are gone
Let me feel you moving like they do in Babylon
Show me slowly what I only know the limits of
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the wedding now, dance me on and on
Dance me very tenderly and dance me very long
We're both of us beneath our love, we're both of us above
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love

Dance me to the children who are asking to be born
Dance me through the curtains that our kisses have outworn
Raise a tent of shelter now, though every thread is torn
Dance me to the end of love

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic till I'm gathered safely in
Touch me with your naked hand or touch me with your glove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love


Leonard Cohen 

Say no more






Say no more
I think you'll never understand
I have refused the same demand
All my life ! 


Say no more
In my book there can be no blame
When you pretend I have no shame
You're half right !
All along
You kept trying to pin me down
Turn me into your house clown ...
If I don't fit the bill ...
All the same
I loved you then
I love you still ! 


Chorus:
Want to know the truth ? 


I caught a nasty bug
And when it got ahold of me
I could not shake it free !
A lasting blue note
Has been haunting me !
It's like an old mistress
Forever chasing me ... 


But say no more
I may not be an easy man
But the way you played your hand
I couldn't stand ! 


It's too bad
There is much more we could have done !
But now those days are dead and gone
Nothing lasts !
All along
You made me feel this useless guilt
Can you look back on what we built ?
I wonder what you saw in me ...
Tell me was it real ?
Was it love ?
You tell me ... 


Chorus
And though you think of it
As the cause of my fall ! 


Never mind, I'm blessed ... I'm here ... at all !