Πέρασμα


(Υ)



Αργά-αργά θα γείρω,
σαν μέρα που περνά.

Στην αγκαλιά σου θα χαθώ και θ' ανατείλω,
πρώτη φορά.

Οι ανάσες και τα χέρια,
τα λόγια, τα κορμιά,
οι αναστεναγμοί του κόσμου και τα γέλια,
τώρα θα γίνονται ξανά.

Γλιστράμε και περνούμε
κι αν μένει κάτι εδώ,
είναι το φως, που μας χαρίστηκε να δούμε,
μεσ' τη ζωή εσύ κι εγώ.

Τα χρόνια θα μας λιώσουν
κι αν μείνει κάτι εδώ,
θα 'ναι το φως, που είχαν οι μέρες πριν τελειώσουν,
μόνο το φως


Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Σόνια Θεοδωρίδου ( Ντουέτο )


I Miss You - Thomas Anders




Goin' to need your love
I like your dance
I belong to you
'cause I see your eyes
inside my life, nothing I can do
'cause I need your smile, my baby
sparkling in your eyes
if you really know
then just tell me so
baby please be mine.

I miss you
I want you to know
I miss you
my life has not much time
to erase you from my mind
and I miss you, remember
and I will not surrender
and kiss your tears goodbye.

I can tell you in your glance
I know, I belong to you
'cause I like to dream of you baby
what I'd like to do
If you'd like to be my baby.

I miss you
I want you to know
I miss you
my life has not much time
to erase you from my mind
and I miss you, remember
and I will not surrender
and kiss your tears goodbye.

Charlie Parker - All the things you are



«Τι κάνει ένας σαξοφωνίστας; 
Παίρνει μια γερή αναπνοή, μετά φυσάει μέσα στο όργανο και φτιάχνει μια φράση με την ανάσα του. 

Κι εγώ έτσι χωρίζω τις φράσεις μου: 
σαν να ήταν διαφορετικές αναπνοές του μυαλού», 
έλεγε ο Τζακ Κέρουακ.



Την εποχή που ο Τσάρλι Πάρκερ φυσούσε τις πιο γρήγορες νότες του στο άλτο σαξόφωνό του, αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο σκέψης της μουσικής του αυτοσχεδιασμού, 
ο Κέρουακ, με την προτροπή του Ουίλιαμ Μπάροουζ και του Άλεν Γκίνσμπεργκ 
διατύπωνε «τη θεωρία της αναπνοής σαν μέτρο, στην πρόζα και τον στίχο».
Επινοούσε έτσι το «συντακτικό» αυτού που, ο ίδιος, ονόμασε «αυθόρμητη πρόζα». 


Ο Τσάρλι Πάρκερ δεν διατύπωσε ποτέ θεωρίες για τον αυτοσχεδιασμό... 
Δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του. 
Εκείνος και η παρέα του πήγαιναν αργά το βράδυ στο κλαμπ Μinton΄s Ρlayhouse στο Χάρλεμ και ούτε καν περνούσε από το μυαλό τους ότι παίζοντας με τον τρόπο που έπαιζαν έγραφαν το καινούργιο «επαναστατικό μανιφέστο» της τζαζ.

Ο Κέρουακ το ήξερε αυτό, 
ήξερε πώς γεννήθηκε αυτή η καινούργια μουσική και μάλιστα επιχείρησε να το αποτυπώσει: 

«Εκείνο το βράδυ ο Τελόνιους Μονκ έπαιξε μια φάλτσα νότα στο πιάνο, 
έριξε κάτι παράταιρο μέσα στις γλυκές νότες των άλλων, 
Μinton΄s Ρlayhaouse, 
βραδιές που ξεκινούν κατά τις δέκα το βράδυ και καταλήγουν σ΄ ένα ατέλειωτο jam. 
Μπαρ για έγχρωμους, κάτω από ένα ξενοδοχείο, ένας ή δύο λευκοί επισκέπτες, κάποιος από το Columbia, κάποιος άλλος από το πουθενά... 
Εκείνη τη μέρα ο Ντίζι ξαφνιάζεται για πρώτη φορά. 
Φέρνει την τρομπέτα στα χείλη του και βγάζει έναν υγρό ξεθωριασμένο ήχο. 
Το bebop είναι η γλώσσα της αμερικάνικης Αφρικής, η λέξη «going» ακούγεται «gong». 
Η Αφρική είναι η δόνηση της αναπνοής, το πόδι που χτυπάει στον ρυθμό... 
Κάνε ό,τι γουστάρεις, 
παίξε μια μελωδία, 
παράτα την και άρχισε να αυτοσχεδιάζεις» 

(Τζ. Κέρουακ 1959).


από τα NEA onLine 15..03.2008