Amara me - Να μ΄ αγαπάς..

Μια χήρα από το Abruzzo κλαίει για αυτόν που έχασε στη θάλασσα, κλαίει για την ίδια, κλαίει για το παιδί της, που θα το θερίσει η πείνα. Ουρλιάζει! Αρνείται το τετελεσμένο, το μη αναστρέψιμο. Δεν αποδέχεται το πώς διαμορφώνεται η ζωή της. Αρνείται το … αύριο. Ο τεράστιος μουσικός Νino Rota μαγεύεται από το θλιμμένο μοιρολόι της χήρας από το Abruzzo και συνθέτει το amara me (θα μ’ αγαπάς). 


Οι στίχοι είναι γραμμένοι από άγνωστο στιχουργό τον 17ο αιώνα σε μία τοπική διάλεκτο της νότιας Ιταλίας, κάτι ανάμεσα σε Ναπολιτάνικα και Γενοβέζικα, γι αυτό και είναι δύσκολη η μετάφραση του τραγουδιού, ακόμη και από Ιταλούς, στις μέρες μας.



 




Βαλτοτόπια και μαύρη θάλασσα εσύ είσαι πεθαμένος κι εγώ τι θ' απογίνω
σαν κουρέλια οι πλεξίδες μου πέφτουν στο πρόσωπό μου
τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια κι η μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να χαθώ.

Είμαι μια ψυχή χαμένη ο άνθρωπός μας μ' άφησε για πάντα
το σκυλί πια δεν γαβγίζει τα παραθύρια κλείσανε
τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια κι μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να χαθώ.

Είχα κάποτε ένα καλυβάκι τώρα είμαι μόνη κι έρημη
δίχως σπίτι και κρεβάτι δίχως ψωμί και συντροφιά
τα βαλτοτόπια, τα βαλτοτόπια και μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να χαθώ.